Przepisy ustawy w sposób kompleksowy wprowadzają system zarządzania ochroną powietrza i klimatu jako uzupełnienie do regulacji adresowanych do indywidualnych instalacji z mocy ustawy Prawo ochrony środowiska.
Ustawa przewiduje m.in. powstanie krajowego systemu bilansowania i prognozowania emisji, w ramach którego będą gromadzone, przetwarzane, szacowane, prognozowane, bilansowane i zestawiane informacje o emisjach gazów cieplarnianych i innych substancji wprowadzanych do powietrza dając rządowi możliwość wpływania na działalność przedsiębiorstw i sektorów dla polepszenia jakości powietrza oraz ograniczenia emisji sumarycznej z terytorium kraju do poziomów umożliwiających dotrzymywanie nałożonych na kraj pułapów emisji.
Informacje zebrane w krajowej bazie będą podstawą do opracowania: krajowego raportu o wielkościach emisji gazów cieplarnianych oraz innych zestawień i dokumentów zgodnych z wymaganiami Konwencji Klimatycznej i innych aktów prawa wspólnotowego i międzynarodowego.
W sytuacji przekroczenia krajowego pułapu emisji, z mocy ustawy będzie opracowany a następnie przyjęty przez Radę Ministrów krajowy plan redukcji emisji, który będzie podstawą dla podjęcia przez ministra środowiska działań dotyczących opracowania i przyjęcia wspólnie z ministrami właściwymi sektorowych planów redukcji emisji. W przypadku przekroczenia krajowego pułapu emisji, podmioty wymienione w planach będą miały obowiązek ograniczenia emisji substancji szkodliwych.
Specjalne miejsce w ustawie zajmują regulacje dotyczące redukcji gazów cieplarnianych. Polska ratyfikując w roku 2002 Protokół z Kioto zobowiązała się do monitorowania działań wpływających na emisję gazów cieplarnianych oraz ich redukcję o 6% w stosunku do emisji z roku bazowego 1988. Ustawa wprowadza do polskiego porządku prawnego trzy mechanizmy wynikające z Protokołu z Kioto - dotyczące realizacji projektów wspólnych wdrożeń, projektów mechanizmu czystego rozwoju oraz handlu jednostkami Kioto. W okresie 2008-2012 Polska dysponuje znaczną nadwyżką jednostek Kioto, które mogą być sprzedane innym państwom, które nie są w stanie zredukować emisji gazów cieplarnianych do poziomu, do którego zobowiązały się w Protokole z Kioto.
Polska od kilku miesięcy prowadzi konsultacje nt. sprzedaży jednostek Kioto. W ustawie określono zasady obrotu i zarządzania jednostkami Kioto, w tym także zawierania umów, których przedmiotem jest obrót jednostkami przyznanej emisji. Jednostki Kioto mogą być wykorzystywane do wypełnienia zobowiązań redukcyjnych kraju ale nie mogą być wykorzystywane do wypełnienia zobowiązań w ramach wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji.
W ustawie określono podstawy funkcjonowania Krajowego systemu zielonych inwestycji. System zagwarantuje transfer jednostek między państwami posiadającymi określone cele redukcyjne oraz wzmocni działania proekologiczne w kraju. Pozyskane środki będą mogły być wykorzystywane na wspieranie projektów realizowanych między innymi w obszarach poprawy efektywności energetycznej, poprawy efektywności wykorzystania węgla, w tym tej związanej z czystymi technologiami węglowymi, zamiany stosowanego paliwa na paliwo niskoemisyjne, wykorzystania odnawialnych źródeł energii,
działań związanych z sekwestracją gazów cieplarnianych.
