Cel 1: terminowość
Urząd skarbowy ma prawo zweryfikować złożony przez podatnika PIT. Najczęściej czyni to w ramach tzw. czynności sprawdzających. Działania te nie są klasyczną kontrolą - chociaż mogą być tak postrzegane.
W pierwszej kolejności urzędnicy sprawdzają, czy zeznanie w ogóle wpłynęło do urzędu skarbowego. Jeśli stwierdzą, że nie, wysyłają do podatnika wezwanie do stawienia się i złożenia wyjaśnień lub zeznania . Zezwala im na to art. 274a § 1 Ordynacji podatkowej. Powody do obaw będą mieli ci, którzy rzeczywiście zapomną rozliczyć się z fiskusem w terminie. Mogą bowiem zostać ukarani grzywną - wymierzaną w praktyce w formie mandatu karnego.
Jednak nie tylko zapominalscy mogą otrzymać wezwanie do stawienia się w urzędzie skarbowym, aby wyjaśnić przyczyny niezłożenia zeznania. Może je dostać również ten, kto wywiązał się z tego obowiązku, ale jego PIT zawieruszył się. Przed ewentualnymi negatywnymi skutkami takich zdarzeń należy zabezpieczyć się, zachowując potwierdzenie złożenia zeznania . Może to być kopia zeznania, na którym została przybita pieczątka z datą jego złożenia, czy dowód nadania listu poleconego.
Cel 2: odliczenia
Na wizytę w urzędzie skarbowym powinny być przygotowane osoby, które skorzystają z ulg, np. na Internet. Urzędnicy skarbowi mogą chcieć sprawdzić, czy są one w stanie udokumentować odliczone wydatki. Podatnik nie powinien więc zdziwić się, kiedy otrzyma wezwanie do okazania dokumentów lub złożenia fotokopii dokumentów, których posiadanie w określonym czasie jest wymagane przez przepisy prawa . Wynika to z art. 275 § 1 Ordynacji podatkowej. Musi wówczas dostarczyć dokumenty, na podstawie których dokonał odliczeń, np. faktur za Internet.
Dokumentów związanych z rozliczeniem podatku dochodowego od osób fizycznych za ubiegły rok nie wolno zresztą pozbyć się przez najbliższych kilka lat. Trzeba je trzymać przynajmniej do końca 2014 r. Zobowiązanie podatkowe przedawnia się bowiem, co do zasady, po 5 latach, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Należy jednak pamiętać, że ten termin może wydłużyć się wskutek przerwania lub zawieszenia jego biegu.
Cel 3: błędy
W zeznaniach zdarzają się błędy i nieścisłości, np. wpisanie niewłaściwego NIP-u czy błędy rachunkowe. Najczęściej popełniane błędy zostały podane w ramce. Warto o nich pamiętać, wypełniając zeznanie. Mogą być one bowiem powodem wezwania do urzędu skarbowego.
Owszem, niektóre błędy urzędnicy skarbowi sami poprawią. Jest to jednak dopuszczalne w przypadku stosunkowo drobnych uchybień. "Urzędowa" korekta wchodzi w rachubę, gdy w czasie sprawdzania zeznania urzędnik stwierdzi, że zawiera ono błędy rachunkowe lub inne oczywiste pomyłki bądź podatnik wypełnił je niezgodnie z ustalonymi wymaganiami. Urzędnik skoryguje PIT, dokonując stosownych poprawek lub uzupełnień, jeżeli zmiana wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty czy wysokości straty w wyniku korekty nie przekracza 1 tys. zł. Wynika to z art. 274 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.
Unikaj tych błędów!
. brak podpisu podatnika lub małżonka - w przypadku składania wspólnego zeznania,
. błędny NIP (podatnicy często podają NIP pracodawcy lub małżonka jako swój),
. brak konsekwencji w wypełnianiu zeznania przez małżonków wspólnie się rozliczających (osoba wpisana w zeznaniu jako podatnik podaje swoje dochody lub straty w części przeznaczonej dla małżonka - i odwrotnie),
. posługiwanie się nieaktualnymi formularzami PIT i NIP,
. podawanie nieaktualnych danych (wiele osób w ciągu roku zmienia nazwisko, adres zameldowania czy zamieszkania, nie informując o tym urzędu skarbowego, a w zeznaniu wpisuje zmienione dane),
. niedołączenie do zeznania załączników,
. błędy rachunkowe,
. nieuważne przenoszenie danych z PIT-11, PIT-11A, PIT-8C, PIT-8S,
. niestosowanie zaokrągleń bądź niewłaściwe zaokrąglenie podstawy podatku lub podatku,
. nieprawidłowości przy korzystaniu z ulg podatkowych (np. odliczenie wydatków w wyższej wysokości).
źródło: www.is.bialystok.pl
Ten tryb korygowania zeznań służy więc wyeliminowaniu nieznacznych uchybień bez potrzeby angażowania podatnika. Podatnik musi jednak wiedzieć, że złożony przez niego PIT został w ten sposób skorygowany. Otrzymuje więc uwierzytelnioną kopię skorygowanego zeznania. Wraz z nią dostaje informację o związanej z korektą zmianie wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty lub wysokości straty bądź o braku takich zmian. Podatnik może złożyć sprzeciw na "urzędową" korektę zeznania. Efektem jej wniesienia jest anulowanie korekty. Jeśli natomiast podatnik nie wniesie sprzeciwu, "urzędowa" korekta zeznania wywołuje skutki prawne jakby została złożona przez niego.
W przypadku gdy urzędnik sprawdzający PIT uzna, że ze względu na charakter i zakres uchybień nie może sam go poprawić, zwraca się o to do podatnika. Wzywa go do skorygowania zeznania i złożenia niezbędnych wyjaśnień. Wskazuje przy tym przyczyny, z powodu których informacje zawarte w zeznaniu budzą wątpliwości. Stanowi o tym art. 274 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.
Podstawa prawna: ustawa z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.).
