Nie mają regularnej armii, a są niezależne, Te państwa oszczędzają miliardy dolarów na zbrojeniach

Mogłoby się wydawać, że Monako, kraj bogactwa i luksusu nie miał burzliwej historii. To jednak nieprawda. Monaco przez setki lat przechodziło z rąk do rąk, co jakiś czas odzyskując niepodległość. Od połowy XIV wieku, przez ponad 200 lat walczyło z Republiką Genui, która próbowała zająć terytoria księstwa. Za czasów Rewolucji francuskiej terytorium Monako zajęła z kolei Francja.

Obecnie do Monaco należy jedynie 5 proc. dawnych posiadłości księstwa na Lazurowym Wybrzeżu. Z własnej armii Monako zrezygnowało jeszcze w XVII wieku. Obecnie ma jednak dwie, bardzo małe jednostki militarne. Jedna zajmuje się jedynie ochroną rodziny książęcej i członków wymiaru sprawiedliwości, a druga pełni rolę strażacką.

Obecnie integralności, niezależności i suwerenności kraju chroni Francja.

Szósty najmniejszy kraj świata również nie posiada regularnych sił zbrojnych. Górzyste państwo położone w Alpach pomiędzy Austrią i Szwajcarią. To jeden z dwóch krajów podwójnie śródlądowych na świecie.

Liechtenstein po upadku Związku Niemieckiego w 1868 roku postanowił zlikwidować armię i zadeklarował wieczystą neutralność. Wcześniej wojsko państewka liczyło jedynie 80 żołnierzy.

Liechtenstein zachował neutralność podczas I i II Wojny Światowej. Jego terytorium nieformalnie broni Szwajcaria. W razie sytuacji zagrożenia państwa, armia może zostać powołana.

Kolejny niewielki europejski kraj w zestawieniu to Andora. Podobnie jak Liechtenstein to położone wysoko w górach państwo (w Pirenejach) graniczące z Hiszpanią i Francją.

To właśnie te dwa kraje odpowiadają za ochronę granic Andory na podstawie porozumień z 1993 roku. W Andorze funkcjonuje jedynie niewielki oddział ochotników, którzy pełnią funkcje reprezentacyjne.

Ponadto wszyscy mężczyźni są traktowani jako rezerwiści, a w każdym domu powinna znajdować się broń palna.

Regularnych sił zbrojnych nie mają nie tylko niewielkie księstwa europejskie czy wyspiarskie archipelagi na Oceanie Spokojnym. Nawet tak duży kraj jak Kostaryka nie utrzymuje regularnej armii.

To pierwsze państwo na świecie, które formalnie zlikwidowało własne wojsko. Tworzenie i utrzymywanie regularnych oddziałów wojskowych zostało zakazane w uchwalonej w 1949 roku konstytucji tego kraju. Pieniądze przeznaczane wcześniej na armię przekazano m.in. na oświatę.

Kolejny kraj w Ameryce Środkowej i jednocześnie sąsiad Kostaryki również nie ma regularnych wojsk. Siły zbrojne tego kraju zlikwidowano już w 1990 roku, a cztery lata później decyzja została formalnie zatwierdzona przez parlament.

Nie można jednak powiedzieć, że Panama jest zupełnie bezbronna. W kraju stacjonują jednak niewielkie oddziały Narodowych Sił Morskich, Narodowej Służby Powietrznej Narodowej Policji czy służb bezpieczeństwa. Formacje te mają ograniczoną zdolność bojową.

To kolejny europejski kraj nie utrzymujący wojska. Islandia jest jednak nieporównywalnie wielką od wszystkich wcześniej wymienionych krajów lezących na Starym kontynencie. Ma powierzchnię 103 125 km kw., a więc ponad trzykrotnie mniejszą od terytorium Polski. Jednoczesne jest jednak nieco większa od Panamy i dwukrotnie większa niż Kostaryka. 

Leżąca na dalekiej północy, prawie 300 km od Grenlandii i prawie 1000 km od najbliższego kontynentu Islandia utrzymuje jednak kilka jednostek w pewnym zakresie pełniących funkcje militarne.

Jest także Straż Wybrzeża, która również może wykonywać funkcje armii. Do jej głównych zadań należy jednak chronienie obszarów połowowych i floty rybackiej.

Islandia należy jednak do NATO. W razie ataku może więc liczyć na wsparcie pozostałych państw sojuszu. Islandzką przestrzeń powietrzną patrolują norweskie i duńskie samoloty.