Koszt krańcowy, czyli.
Koszt krańcowy, inaczej zwany "marginalnym" to kategoria ekonomiczna i finansowa. Oznacza zmianę w koszcie całkowitym. Powstaje ona w chwili, w której ilość wyprodukowanych dóbr wzrasta o jednostkę. Koszt krańcowy należy do sfery mikroekonomicznej. Historycznie okazał się potrzebny w momencie, kiedy okazało się, że producenci często ponoszą różne koszty w przeliczeniu na jednostkę produkowanego towaru i jest to zależnie od wielkości produkcji.
Krótko rzecz ujmując oznacza to, że jest to koszt wytworzenia zwyczajnie dodatkowej jednostki dobra. Zwykle bywa tak, że koszt krańcowy na każdym poziomie produkcji obejmuje jakikolwiek dodatkowy koszt, który okazuje się niezbędny do wyprodukowania kolejnej jednostki.
Koszt krańcowy a koszty stałe
Wyobraźmy sobie to na podstawie prostego przykładu. Jeśli produkcja dodatkowych partii opon wymaga wybudowania dodatkowej linii produkcyjnej, to koszt krańcowy z dodatkowych produktów powinien obejmować koszt zorganizowania i stworzenia nowej linii produkcyjnej.
Trzeba zwrócić uwagę na to, iż prawo i ekonomia, a przede wszystkim praktyka, rozgranicza przypadki na krótko- i długoterminowe. Dzieje się tak po to, by podczas najdłuższego terminu wszystkie koszty pozostały marginalne. Jednak na każdym etapie wytwarzania, w dowolnym momencie produkcji, koszty krańcowe obejmują wszystkie koszty, zmieniające się wraz charakterem, intensywnością i momentem w produkcji. Wszystkie pozostałe koszty, które nie ulegają zmianom to nic innego, jak koszty stałe.
Charakterystyczny proces
Charakterystyczną cechą, zaobserwowaną rynkowo, jest proces, w którym przy typowych schematach gospodarczych koszty krańcowe maleją wraz ze wzrostem produkcji, by w końcu osiągnąć minimum technologiczne. Z kolei dalsze zwiększanie produkcji ponad minimum technologiczne zwykle pociąga za sobą coraz większe jednostkowe koszty przy kolejnych przyrostach produkcji. W efekcie czego koszty krańcowe osiągają tendencję zwyżkową. Zgodnie z prawami ekonomii koszt krańcowy nie może być ujemny. Oznacza to, że zwiększenie produkcji nie może pociągać za sobą zmniejszenia kosztów całkowitych.
