Australia ma największy wskaźnik utraty gatunków na całym świecie. Dodatkowo pożary w 2019 i 2020 roku zadały kolejny cios dla fauny i flory tego kraju. Ogień strawił 9,7 mln hektarów ziemi i zabił miliony zwierząt. Pożary przyniosły poważny kryzys środowiskowy, dlatego informacja o nowych torbaczach wzbudziła radość wśród australijskich ekologów.
Australia. Naukowcy odkryli, że wolatucha to nie jeden, a trzy gatunki torbaczy
Jak podaje CNN, do zeszłego tygodnia wolatucha klasyfikowana była jako jeden gatunek. Naukowcy obserwowali jednak pewne różnice w wyglądzie tych zwierząt. Początkowo myślano, że może być to spowodowane miejscem ich siedliskowania. Postanowiono jednak to zbadać.
Badania genetyczne (sekwencjonowanie techniką DArT), których wyniki opublikowano w "Nature Scientific Reports" dowodzą, że wolatuchy można podzielić na trzy gatunki. Jeden bytuje w północno-wschodniej Australii, kolejny w środkowo-wschodniej, a trzeci w południowo-wschodnim obszarze kraju.
- Bioróżnorodność kontynentu znacznie zyskała dzięki temu odkryciu. Nie zdarza się tak często, że potwierdza się istnienie nowego gatunku ssaka. Tym bardziej dwóch. Różnice w rozmiarach i fizjologii sugerowały, że przyjęte w taksonomii jako jeden gatunek, zwierzęta należą faktycznie do trzech - tłumaczy prof. Andrew Krockenberger z James Cook University.
- Poprawna taksonomia jest konieczna do skutecznej ochrony gatunków. W tym roku Australia doświadczyła groźnych pożarów buszu. Skutkiem stała się utrata terytoriów dla wielu zwierząt. Konieczne było dokładne poznanie dzielących je genetycznych różnic - tłumaczy współautorka badania, dr Kara Youngentob.
W raporcie naukowcy nadali torbaczom trzy łacińskie nazwy: Petauroides volans, Petauroides minor i Petauroides armillatus. Wolatuchy osiągają rozmiar dorosłego oposa. Żywią się wyłącznie liśćmi eukaliptusa. Żyją w lasach, które ciągną się od północnego Queensland do południowego stanu Wiktoria. Wolatuchy dawniej występowały powszechnie, ale ich liczba od lat spada - co budzi niepokój ekologów. Powodem ma być utrata naturalnego siedliska, do którego przyczyniają się klęski żywiołowe, wycinka lasów i zmiany klimatu.
