Zanieczyszczenie plastikiem staje się jednym z najpoważniejszych zagrożeń cywilizacyjnych. Mikroplastik znaleziono już nawet w naszej krwi, a badacze od lat szukają sposobów na jego skuteczny recykling.
Superrobak zjada plastik i się nim tuczy
Naukowcy z University of Queensland opublikowali w "Microbial Genomics" artykuł na temat Zophobas morio. To tak zwany superrobak drewnojad, który - jak się okazuje - może strawić również plastik, a konkretnie polistyren - donosi "The Guardian". Superrobaki dorastają do pięciu centymetrów i są hodowane jako źródło pożywienia dla gadów, ptaków, a nawet dla ludzi w krajach takich jak Tajlandia czy Meksyk.
Więcej informacji ze świata na stronie głównej Gazeta.pl
Chris Rinke, który współprowadził badanie, powiedział w rozmowie z agencją AFP, że wraz ze swoim zespołem karmił superrobaki różnym typem pożywienia przez okres trzech tygodni - niektóre otrębami, a inne pianką polisterynową. Część badanych robaków nie była karmiona wcale (tzw. grupa kontrolna).
Udało nam się potwierdzić, że superrobaki mogą nie tylko przetrwać na diecie polistyrenowej, ale nawet nieco przybrać na wadze, co sugeruje, że mogą czerpać energię z jedzenia polistyrenu
- dodał.
Za to odpowiedzialne są najpewniej bakterie żyjące w ich jelitach. Te z kolei produkują enzymy zdolne rozłożyć polistyren. Z czasem badacze chcą wyizolować najskuteczniejsze substancje, co mogłoby pozwolić na rozkład plastiku w skali przemysłowej. To nie pierwszy raz, gdy naukowcy znaleźli enzymy zdolne do takich rzeczy.
Enzymy rozkładające plastik
W 2020 roku w "Nature" opublikowano badanie na temat wykorzystania enzymów do rozkładania się plastiku PET, jednego z najczęściej używanych tworzyw sztucznych. W ciągu pięciu lat naukowcy przebadali 100 tys. różnych organizmów i znaleźli ten zawierający najskuteczniejszy enzym.
Okazało się, że jest to bakteria odkryta już dziesięć lat temu. Wtedy też opracowano jej wykorzystanie, lecz potem o niej zapomniano. Po modyfikacjach okazało się, że jej zmutowany enzym, czyli kutynaza, rozkłada plastik co najmniej 33 razy bardziej wydajnie od innych bakterii, w tym uznawanej za najskuteczniejszą Ideonella sakaiensis. Bakterię znaleziono przypadkiem, wśród liści i gałęzi, które skutecznie dekomponuje. Stąd też nazwa enzymu- leaf-branch compost cutinase (LCC).
>>> Pomóż Ukrainie, przyłącz się do zbiórki. Pieniądze wpłacisz na stronie pcpm.org.pl/ukraina.
Naukowcy przewidywali wówczas, że rozkład plastiku z użyciem LCC może być wprowadzony do przemysłu w przeciągu pięciu lat.
