"Wyścigowa pamięć" ma być pamięcią masową jak dzisiejsze dyski twarde i pamięci flash i - w odróżnieniu od współcześnie używanych pamięci DRAM - nie będzie tracić zawartości po wyłączeniu zasilania. Być może posłuży do unifikacji pamięci masowe i operacyjnej. W tej chwili komputery używają pamięci bardzo szybkich do bieżącej pracy (pamięć operacyjna), a dane do długotrwałego przechowywania zapisuje się w powolnej pamięci masowej. Nowa pamięć może zlikwidować ten podział.
Pamięć wyścigowa składa się z nanodrutów ze stopu żelaza i niklu. Informacje są zapisywane magnetycznie, w sposób nieco podobny do taśmy magnetofonowej, jednak drut nie porusza się. Do podstawienia odpowiedniej informacji pod głowicę odczytującą albo zapisującą wykorzystywane jest zjawisko przesuwania się domen magnetycznych (namagnesowanych obszarów) jeśli przez namagnesowany materiał przepuszczony jest prąd. Dawkując impulsy elektryczne płynące przez nanodrut można podstawić do odczytu dowolny zapisany bit.
Ostatnie odkrycie amerykańskich naukowców polega na stwierdzeniu, że domeny magnetyczne nie ruszają w drogę idealnie w momencie włączenia prądu, wręcz przeciwnie, rozpędzają się, jakby miały masę. Podobnie jest z zatrzymywaniem, po ustaniu prądu magnetyczna domena przesuwa się jak fizyczny obiekt.
Dzięki temu można dokładniej pozycjonować zapis i odczyt informacji na drucie, co zwiększa możliwą do osiągnięcia gęstość informacji. Zapowiedzi mówią o terabajtowych pojemnościach pojedynczych układów (obecnie mamy gigabajtowe), jednak do komercyjnego wdrożenia "wyścigowej pamięci" jeszcze trochę brakuje - na razie na jednym drucie udało się zapisać trzy bity (jeden znak tekstu to 8 albo 16 bitów).
[na podstawie informacji firmy IBM , za Endgadget , BBC ]
Janusz A. Urbanowicz
