Wyjazd do sanatorium stanowi doskonałą okazję do kontynuowania leczenia podjętego m.in. w szpitalu. Dla wielu starszych osób jest to także sposobność do poznania nowych ludzi i spędzenia czasu poza domem. Mimo wysokich cen turnusów, leczenie uzdrowiskowe nie zawsze musi być płatne. Kilka grup, dzięki finansowaniu Narodowego Funduszu Zdrowia, uprawnionych jest do skorzystania z niego zupełnie za darmo. Komu przysługuje bezpłatny udział w turnusie?
Sanatorium za darmo? Tak, ale nie dla wszystkich
Aby skorzystać z darmowego pobytu w uzdrowisku, konieczne jest skierowanie wystawione przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Na jego podstawie można skorzystać z turnusu, który stanowić może m.in. kontynuację uprzednio podjętego leczenia w szpitalu. Dzięki zabiegom uzdrowiskowym możliwa jest bowiem szybsza rekonwalescencja pacjenta.
Leczenie uzdrowiskowe można podzielić na dwa typy: pobyt w szpitalu uzdrowiskowym oraz pobyt w sanatorium uzdrowiskowym. O ile leczenie w szpitalu jest całkowicie bezpłatne, o tyle już sam pobyt w ramach sanatorium uzdrowiskowym jest już częściowo odpłatny. W związku z tym kuracjusz, korzystający z turnusów współfinansowanych przez NFZ, z własnej kieszeni będzie musiał opłacić:
- przejazd na leczenie uzdrowiskowe i z leczenia uzdrowiskowego,
- pobyt opiekuna pacjenta,
- częściowo wyżywienie i zakwaterowanie w sanatoriach uzdrowiskowych,
- zakwaterowanie oraz wyżywienie podczas korzystania z leczenia ambulatoryjnego,
- dodatkowe zabiegi rehabilitacyjne i przyrodolecznicze, które nie wiążą się z celem pobytu,
- koszty dodatkowe, obowiązujące w miejscu położenia sanatorium.
Kto może skorzystać z bezpłatnego turnusu?
Sam pobyt w sanatorium trwa zazwyczaj 21 dni, jednak oczekiwanie na niego może przedłużyć się do okresu nawet dwóch lat. Wszystko przez duże zainteresowanie potencjalnych kuracjuszy. Darmowy pobyt w sanatorium przysługuje:
- dzieciom i młodzieży do ukończenia 18. roku życia;
- studentom do ukończenia 26. roku życia;
- dzieciom z niepełnosprawnością w stopniu znacznym - bez ograniczeń wiekowych;
- dzieciom uprawnionym do renty rodzinnej;
- osobom z zagrożeniem utraty zdolności do pracy, przebywającym na zasiłku chorobowym; świadczeniu rehabilitacyjnym lub rencie;
- osobom, u których pojawiła się choroba zawodowa lub są ofiarami wypadków przy pracy;
- osobom z chorobami narządów ruchu, krążenia, głosu lub układu oddechowego;
- osobom cierpiące na schorzenia psychosomatyczne;
- osobom po leczeniu onkologicznym raka piersi.
