dysk akrecyjny

10 kwietnia 2019 roku naukowcy pokazali światu pierwsze w historii zdjęcie czarnej dziury (a właściwie jej dysku akrecyjnego). Była to fotografia wykonana przez gigantyczny Teleskop Horyzontu Zdarzeń i pokazywała nie wizualizację, a faktyczny wygląd obiektu znajdującego się w centrum galaktyki M87

, oryginalny obraz czarnej dziury w M87 jest odwzorowaniem danych zebranych przez radioteleskopy wchodzące w skład EHT i przedstawia nie samą czarną dziurę (której fizycznie nie da się zobaczyć, bo pochłania całe światło), ale otaczający ją dysk akrecyjny - rozgrzaną, świecącą materię stopniowo opadającą

do ogromnych temperatur materii tworzącej dysk akrecyjny. Naukowcy za cel wzięli sobie wtedy potężny obiekt należący do klasy supermasywnych czarnych dziur, który znajduje się w pobliżu centrum ogromnej galaktyki eliptycznej M87 znajdującej się 53,5 mln lat świetnych od Ziemi. Sama czarna dziura jest też

Nie jest to co prawda pierwszy obraz, na którym zarejestrowano najbliższe otoczenie czarnej dziury. Ten opublikowano w 2019 roku i przedstawiał jasny, rozgrzany do ogromnej temperatury dysk akrecyjny czarnej dziury (czyli dysk materii, która do niej wpada) w centrum galaktyki M87. W maju 2022 roku

właściwie jasnego dysku akrecyjnego, który otacza jej horyzont zdarzeń (czyli sferę wokół czarnej dziury). Dowód na potęgę czarnej dziury w M87. Ona faktycznie się obraca Dysk akrecyjny to materia, która obiega czarną dziurę, przyciągana jej potężną grawitacją. Ale tylko część z tej materii wpada

gwiazda ma obecnie od 20 do 40 proc. masy Słońca i - choć już przypomina kulę - wciąż nie nabrała docelowego kształtu. To, czego nie widać na fotografii z Webba, to dysk akrecyjny znajdujący się w najbliższym otoczeniu L1527 (na zdjęciu możemy zobaczyć jedynie cień dysku, który wielkością przypomina

, który normalnie zajmuje tysiące lub nawet miliony lat, naukowcy mieli okazje obserwować od 2008 roku. Był czas, że korona czarnej dziury ostatecznie zniknęła - nie dało się jej wykryć w żaden sposób. Po czasie czarna dziura zaczęła jednak odbudowywać swój dysk akrecyjny (wirująca struktura z pyłu i gazu

jako gigantyczna soczewka grawitacyjna, natomiast czarne dziury, dookoła których znajduje się materia można zobaczyć przez tzw. dysk akrecyjny, czyli przyśpieszającą coraz bardziej, rozgrzaną materię zasysaną przez czarną dziurę. Kwazary i radiogalaktyki to właśnie potężne czarne dziury otoczone

znaleźć czarną dziurę? Czarna dziura jest ciałem doskonale czarnym (nie może wydostać się z niej nawet światło), dlatego nie da się zaobserwować jej tradycyjną metodą. Wykrywamy ją więc w większości przypadków, obserwując promieniowanie rentgenowskie emitowane przez silnie rozgrzany dysk akrecyjny

Świetną grafikę opublikowała Amerykańska Agencja Kosmiczna. Ukazano na niej jak artysta wyobraża sobie czarną dziurę oznaczoną IGR J17091-3624. Przyciąga ona gazy z pobliskiej gwiazdy, tworząc z nich tak zwany dysk akrecyjny. Wirujące, rozgrzane gazy odrywają się od tego dysku i uciekają w