Memotechnika: 7 wspaniałych (?) na 7 lat YouTube'a

Ted Williams dzięki YouTube'owi odzyskał życie.

Jeszcze na początku ubiegłego roku Williams był bezdomny. Żebrał na ulicach i na skrzyżowaniach. Tabliczka, którą nosił ze sobą, mówiła, że ma dar od Boga - "złoty głos". Ktoś postanowił go nagrać i, faktycznie, okazało się, że Williams naprawdę mówi niczym profesjonalny, znakomity lektor radiowy. Ten filmik swego czasu wzbudził w sieci prawdziwą furorę:

Na samym filmiku - który dość szybko wzbudził ogromne zainteresowanie w sieci - się na szczęście nie skończyło. Dość szybko znaleźli się ludzie, którzy postanowili Williamsowi pomóc i go zatrudnić. Choć miał on problemy z prawem, był uzależniony od alkoholu i narkotyków, udało mu się pokonać wszystkie te słabości.

Dziś nie jest już bezdomny, ma pracę i żyje mu się prawdopodobnie całkiem nieźle. W trzeźwości, dodajmy. Nie byłoby tak, gdyby nie YouTube.

Czy ktoś usłyszałby o zespole OK Go, gdyby nie ich fenomenalnie pomysłowe teledyski? Nie chcę być brutalny ani urazić fanów tej kapeli, ale strzelam, że raczej nie. Ich muzyka nie jest na tyle chwytliwa i dobra, by na dłużej przebiła się do świadomości świata. Udało się to jednak zrobić - dzięki teledyskom. I dzięki YouTube'owi.

To był rok 2006, internauci dopiero uczyli się, jak przesyłać sobie linki do rozmaitych "śmiesznych filmików". Zespół OK Go wykorzystał to w stu procentach. Zrobił teledysk, który stał się wiralem i w ciągu tygodnia obejrzano go ponad milion razy. Dziś może nie robi to ogromnego wrażenia, ale wtedy to była bardzo duża liczba. Chodzi, rzecz jasna, o ten filmik:

Oto zespół, który dzięki YT zrobił karierę. Zresztą, panowie do dziś doskonale zdają sobie sprawę z tego, co uczyniło ich popularnymi. Do dziś każdy ich teledysk to mało dzieło internetowej sztuki. Żaden nie zapadł chyba w świadomość internautów tak mocno jak "Here It Goes Again", ale, kto wie... Może jeszcze kiedyś uda im się pobić samych siebie. Na pewno nie mieliby czego pobijać, gdyby nie YouTube.

OK, to pozycja przewrotna.

"Never Gonna Give You Up" to piosenka będąca solowym debiutem Ricka Atleya. Ukazała się w 1987 roku - 18 lat przed powstaniem YouTube'a. Już wtedy była popularna. Dopiero jednak w czasach wymieniania się filmikami stała się prawdziwym hitem i niemalże symbolem nowego serwisu.

Dlaczego?

Cóż, to kwestia specyfiki sieci. "Rickrolling" to specyficzna zabawa internetowa. Kiedy tylko gdzieś w Internecie toczy się dyskusja na jakiś temat, zawsze znajdzie się ktoś, kto wklei link do czegoś, co ma się odnosić do tematu. Po kliknięciu okaże się, że to "Never Gonna Give You Up". Gratulacje, właśnie zostałeś wyrolowany i zrickrollowany.

Ile osób usłyszałoby o Ricku Astleyu, gdyby nie YouTube? Pewnie zdecydowanie mniej. Teraz w końcu zna go prawie każdy internauta. Choć ciężko powiedzieć, by sam Astley w jakikolwiek sposób tę - dosyć przypadkową w sumie - popularność wykorzystał.

Justin Bieber to utalentowany muzyk, którego już ktoś odkrył. Już zrobił międzynarodową karierę. A ilu na YouTube jest takich, którzy ciągle na to czekają?

Setki. Tysiące. Miliony.

Jednym z nowszych przykładów może być Noah, 18-latek, który w dość oryginalny sposób postanowił wykonać utwór "Sexy And I Know It" zespołu LMFAO:

Dzięki serwisowi YT tego typu talentów można znaleźć mnóstwo. W trzy minuty. Czy programy w stylu "talent show" mają jeszcze sens, jeżeli pod ręką mamy taką ich kopalnię?

Nie byłoby tego wszystkiego, gdyby nie YouTube. Z okazji siódmych urodzin życzymy więc lat co najmniej stu. Kolejnych wirali, kolejnych śmiesznych filmików i kolejnych gwiazd, które właśnie tam rozpoczną swoje kariery. Najlepszego!

Memotechnika: poznaj inne memy

	O ignorowaniu Hitlera To naprawdę dziwne obrazki...
	I o samym Hitlerze I tym, jak w jego obronie stanęli internauci.
	O problemach Pierwszego Świata Tak codziennych, a tak ważkich.
	O pewnym Stevie Który tak naprawdę nazywa się Blake