W ramach finansowanego przez rząd Wielkiej Brytanii projektu naukowcy z Uniwersytetu Swansea przebadali grupę starszych ludzi, którym w specjalnym pomieszczeniu do rzeczywistości wirtualnej (z ekranami na ścianach) pokazywano różne przestrzenie miejskie i drogi dla pieszych i wysłuchując ich uwag na temat jakości oznakowania, łatwości znajdowania drogi oraz ogólnych wrażeniach. W tym czasie mierzony był również poziom stresu badanych, za pomocą monitorowania akcji serca. Następnie badani byli zabierani do tych samych miejsc w rzeczywistości, aby przejść testowanymi drogami osobiście.
Istotne wnioski z badań to: znaki mają ograniczoną efektywność w nieznanych obszarach (często są umieszczone nieprawidłowo lub zbyt wysoko), projektowanie przestrzeni otwartych tak, aby łatwiej było znajdować w nich drogę ma istotny wpływ na zmniejszanie poziomu stresu poruszających się w nich starszych osób, oraz fakt, że istotnymi pomocami nawigacyjnymi są budynki i punkty charakterystyczne, w szczególności kościoły. Cytując głównego autora badania, prof. Judith Phillips:
Starsi ludzie coraz częściej podróżują do nieznanych sobie miejsc. Tworzenie przestrzeni, które czynią miasto przyjaźniejszym i przyjemniejszym będzie coraz istotniejsze w zapewnianiu starszym osobom niezależności. Odkrycia OPUS będą miały znaczenie dla planistów przy projektowaniu od nowa centrów miejskich, pozwalając na tworzenie środowisk, w których starsi ludzie będą mogli się odnaleźć.
Teraz planiści w Zjednoczonym Królestwie mają do dyspozycji wyniki badań pozwalających określić, jakie czynniki czynią miasto przyjaźniejszym dla starszych osób. Można więc liczyć na to, że tendencje do bardziej rozwojowego planowania przestrzeni miejskich będą się rozprzestrzeniać na całą Unię, również do nas.
[na podstawie Science Daily ]
Leszek Karlik
