Dynabook miał być wielkości książki, z dotykowym ekranem obsługiwanym rysikiem, oraz klawiaturą - jako jedna z opcji proponowana jest klawiatura wirtualna (!). Urządzenie miało być przenośne - co w czasach komputerów mainframe było fantastyką naukową - mniejsze od lodówki komputery osobiste miały się pojawić dwa lata później w postaci zapomnianego dzisiaj komputera Sphere 1.
Dynabook miał mieć plazmowy lub ciekłokrystaliczny ekran - zaskakujący pomysł w czasach monitorów kineskopowych. Jeszcze bardziej zaskakujące jest, że Kay pisze o ewentualnej potrzebie ekranu zużywającego energię tylko podczas zmian i działającego w świetle odbitym - a to przecież jest opis współczesnego e-inku .
Urządzenie miało jednocześnie pełnić role przeglądarki Internetu (którego jeszcze nie było, Kay pisał o ARPAnecie, przodku internetu), edytora tekstu, książki, konsoli do gier oraz urządzenia płatniczego . Użytkownicy mieli mieć możliwość pisania własnych programów - na początku lat 70 programowaniem zajmowali się matematycy i nikt nie przewidywał, że będzie to olbrzymi przemysł - a dane miały być przechowywane na kasetach lub dyskietkach, nie było wtedy jeszcze pamięci Flash. Książki - o kupowaniu programów nikomu się nie śniło - miały być kupowane w czymś w rodzaju fizycznego AppStore.
Artykuł Kaya o Dynabooku ma raczej charakter luźnych rozważań, naukowiec proponuje niektóre szczegóły techniczne konstrukcji urządzenia, ale jasne jest że zbudowanie Dynabooka byłoby olbrzymim, bardzo kosztowym przedsięwzięciem. Wyzwaniem byłaby też cena, wg naukowca urządzenie miało kosztować 500 ówczesnych dolarów , co po uwzględnieniu inflacji oznacza dziś cenę około 2800 dolarów. Na szczęście iPad jest tańszy i ma więcej pamięci - Dynabook miał mieć jej 32 kilobajty , a właściwie 16.383 16-bitowych słów , jako że 8-bitowe bajty weszły do języka później, wraz z 8-bitowymi komputerami osobistymi i domowymi.
Ale przypisywanie iPadowi pochodzenia od Dynabooka nie jest sztuczką retoryczną. Steve Jobs znał prace PARC nad graficznym interfejsem użytkownika i inspirował się nimi na tyle mocno, że PARC otrzymało akcje Apple w ramach rekompensaty za pomysły wykorzystane przy tworzeniu Apple Macintosh i Apple Lisa.
Oprócz stworzenia Dynabooka, Alan Kay pracował także w Apple, Hewlett-Packard i Atari, był także jednym z twórców paradygmatu projektowania i programowania obiektowego, będących dzisiaj w powszechnym użyciu.
[na podstawie " A Personal Computer For Children Of All Ages ", za conceivalbytech.com ]
Janusz A. Urbanowicz
