Do tej pory technika HDR zaczęła być na szerszą skalę wykorzystywana w fotografii cyfrowej od jakichś 15 lat, przez wykonywanie kilku zdjęć z różnym naświetleniem i połączenie ich w komputerze. Dynamiczne sceny HDR są również generowane komputerowo, na przykład w grach wideo. Problemem jest jednak fakt, że na normalnym ekranie LCD niemożliwe jest oddanie obrazu o szerokim zakresie dynamicznym - jasne elementy nie będą wystarczająco jasne, ciemne elementy nie będą wystarczająco ciemne.
Zespół z Uniwersytetu Warwick stworzył cały system przeznaczony do wytwarzania, przetwarzania i oglądania filmów HDR. Zastosowana przez nich kamera jest w stanie objąć na raz zakres jasności, do którego potrzebne byłoby wykonanie serii zdjęć o maksymalnych ustawieniach przesłony oddalonych o 20 stopni (f-stop), w pełnym HD 1080p i z prędkością 30 klatek na sekundę, odpowiednie algorytmy kompresji umożliwiają przesyłanie tych obrazów (nieskompresowany obraz HDR HD zajmuje 42 GB na każdą minutę filmu), natomiast ekrany LCD wyposażone w specjalne, selektywne podświetlenie LCD pozwalają na stworzenie naprawdę jasnych obszarów, gdzie jest mocne oświetlenie przy pozostawieniu pozostałych odpowiednio ciemnymi.
W przyszłości kamery HDR znajdą z pewnością wiele zastosowań w kinematografii czy w telewizji (na przykład do relacji z meczów sportowych), ale również w innych zastosowaniach, takich jak telewizja przemysłowa czy nauka przyszłych chirurgów zdolność do filmowania świata tak, aby było dobrze widać na raz i to, co znajduje się w cieniu, jak i to, co jest ostro oświetlone z pewnością się przyda.
[na podstawie Science Daily ]
Leszek Karlik
