Na początku XVI wieku na terenie dzisiejszych Czech istniało górnicze miasto Jáchymov znane z gigantycznych złóż srebra. Bito w nim monetę nazywaną Joachimsthaler Gulden, znaną również jako talar. Nazwa ta rozpowszechniła się w Europie i każdy przekształcał ją na własną modłę. W ten sposób w Polsce mieliśmy talary, w Hiszpanii - dollary. Wraz z odkryciami geograficznymi stopniowo w Ameryce odkrywano nowe złoża - zarówno złota, jak i srebra. W XVII wieku król Filip II zdecydował, że zamiast przewozić je przez ocean, można przekuwać je na monety już na miejscu. Tym samym założył mennicę i zaczął bić pieniądz w Ameryce Południowej. Pieniędzy tych, które odziedziczyły hiszpańską nazwę dollar, zaczęto używać na terenie obu Ameryk. W międzyczasie na tereny dzisiejszych Stanów Zjednoczonych napływała ludność emigracyjna. Młode państwo przechodziło szereg przemian, które doprowadziło do ogłoszenia niepodległości. Amerykanie przejęli wówczas walutę lokalną, tj. dollara, aby jasno podkreślić swoją niezależność od Wielkiej Brytanii.
Jak ocenić, ile warta jest moneta? Przypisując jej określoną zawartość czystego srebra. Z tego założenia musiał wyjść król Henryk II, nakazując w XII wieku aby za jednostkę rozrachunkową przyjąć jeden funt czystego srebra. A zatem funt jako taki, był określeniem miary. Żeby odróżnić nazwę jednostki od pieniądza, do członu "funt" dodano określenie "szterling". Słowo to oznacza tyle, co "znakomity", co najpewniej odnosi się do faktu, iż do bicia monet powinno używać się srebra najwyższej jakości, bez domieszek innych metali. Z kolei charakterystyczny znak w kształcie litery "L" jest symbolem pierwszej litery łacińskiego słowa libra oznaczającego "funt".
Pieniądze jako takie, istniały w Japonii od setek lat, co potwierdzają odkrycia archeologiczne. Sama nazwa jen (jap. yen) została wprowadzona do użytku w czasie tzw. Restauracji Meiji w XIX wieku. Miało to zatem miejsce w czasie wielkich przemian wewnętrznych w kraju - Japonia zaczęła się wówczas rozwijać gospodarczo i otwierać na wpływy zachodniego świata. Samo słowo yen oznacza w języku japońskim słowo "okrągły" - tym samym nazwa ta odnosi się do kształtu bitej monety.
Może nie tak znany globalnie, ale za to o wiele bliższy sercom Polaków - polski złoty. Pierwotnie mianem złotego określało się monety ze złota, które docierały na nasze tereny w XIV i XV wieku. Co prawda mieliśmy już wówczas własną mennicę i biliśmy srebrne monety, ale napływające zza granicy były równie często akceptowane w obiegu handlowym. W związku z tym, należało ustalić, w jakiej proporcji można je wymieniać. Decydował o tym dwór królewski. Nazwa złoty polski powstała jako określenie równowartości złotego dukata. Tym samym, pierwotnie była to nazwa jednostki miary, a nie pieniądza. Po więcej informacji odsyłamy na stronę Mennicy Narodowej.