Centralny Port Komunikacyjny doczekał się wizualizacji. Sześć wstępnych projektów

To biuro projektowe zaproponowało ulokowanie terminala CPK między dwoma pasami startowymi i zamknięcie go olbrzymią, przezroczystą kopułą. Obiekt byłby sześciopoziomowy. Na najniższym z poziomów znajdywałyby się perony kolejowe zintegrowane z częścią lotniczą. Na kolejnych poziomach znaleźlibyśmy strefy przesiadkowe dla pasażerów kolei, przestrzeń przylotów i odlotów, strefę biznesową oraz część komercyjną ze strefą bezcłową i rozbudowanym food court (strefą gastronomiczną).

Biuro Chapman Taylor w aspekcie estetyki także zainspirowało się polską przyrodą, ale postawiło na motyw geograficzny, skupiając się na tym, co z Polską może być kojarzone: wybrzeże, jeziora, niziny, wyżyny, kotliny i góry. Aby uzupełnić "zielony" charakter CPK, architekci zdecydowali się m.in. na ogrzewanie i chłodzenie kompleksu przy użyciu pomp gruntowych, wykorzystanie deszczówki i wody odpływowej oraz elektryczne pojazdy dla zapewnienia obsługi portu. W swojej wizji projektanci zainspirowali się także lotniskiem Changi w Singapurze, dzięki czemu w centralnej części portu miałaby znaleźć się żywa, całoroczna zieleń, oczko wodne, drewniany pomost - wszystko, co może pomóc odpocząć, przede wszystkim między lotami.

To biuro postanowiło podzielić się nie jedną, a w zasadzie trzema wizjami CPK ze względu na różne podejście do zintegrowania kolei z lotniskiem. W pierwszej z nich węzeł kolejowy byłby zlokalizowany pod lotniskiem i widoczny dla pasażerów przebywających na wyższych poziomach. Druga z wizji zakłada umiejscowienie strefy dla pasażerów tuż nad peronami, a pod kolejnymi poziomami obiektu.

W ostatnim z wariantów architekci zaproponowali śmielszą wizję, w której pociągi podjeżdżają bezpośrednio do terminali.

Architekci tego biura stworzyli projekt CPK w postaci hubu. Pod względem funkcjonalności głównym elementem na jaki postawili jest płynność przesiadek między lotami. Projektanci zwrócili uwagę, że hub w ich odczuciu powinien być nieprzeskalowany. Ich zdaniem wiele z nowoczesnych obiektów tego typu jest projektowana w przesadny sposób, zwiększający odległości między terminalami, co wydłuża czas przesiadki i poruszania się po terminalu. Podobnie jak poprzednicy, architekci Grimshaw również postawili na przepuszczalne materiały, maksymalną ilość naturalnego światła oraz rozbudowaną przestrzeń gastronomiczno-relaksacyjną, by zminimalizować stres związany z długim lotem.

Co więcej, projektanci pomyśleli także o przestrzeni, którą CPK mógłby wykorzystać do cyklicznych działań eventowych. Architekci Grimshaw również przewidują użycie pojazdów autonomicznych i elektrycznych, które - ich zdaniem - w niedalekiej przyszłości spopularyzują się na lotniskach.

W tym projekcie architekci postawili na ekologię i zintegrowanie CPK z okolicą. Zaproponowali zbudowanie wokół portu w sposób zrównoważony i przyjazny środowisku Airport City, skomponowanego z właściwą częścią CPK. To pozwoliłoby dodatkowo na przeniesienie części dróg i torów kolejowych pod ziemię, możliwie najbliżej lotniska. Wszystkie nitki komunikacyjne spotykałyby się w przeszklonym węźle przesiadkowym.

Wewnątrz głównego terminalu architekci zaproponowali zatarcie wyraźnej strefowości, tak by pasażerowie mogli płynnie przemieszczać się między poczekalnią, strefą food court czy bezcłową. Podobnie jak pozostali architekci, także ci z biura Benoy proponują maksymalne doświetlenie obiektu przy użyciu naturalnego światła, dużą ilość żywej zieleni i dobrze zorganizowane miejsca relaksu dla pasażerów. Jednocześnie Benoy, jako jedyne z sześciu biur, zaproponowało budową pasów startowych w układzie północ-południe, a nie wschód-zachód.