W mijający weekend kościół pobiera od wiernych specjalny rodzaj podatku. Chodzi o świętopietrze, zwane też denarem św. Piotra. Jest to opłata wnoszona na rzecz papiestwa - środki zebrane w ramach zbiórki trafiają wprost do Watykanu.
Zgodnie z decyzją papieża Jana Pawła II, ogłoszoną w roku 1982, głównym źródłem utrzymania Stolicy Apostolskiej powinny być właśnie tego typu daniny.
Dawniej była to wyłącznie tradycyjna ofiara zbierana w kościołach raz na rok, w okolicach 29 czerwca, w czasie święta św. Piotra i Pawła. Dziś można ją złożyć w każdej chwili, np. płacąc kartą kredytową na oficjalnej stronie peterspence.va lub dokonując przelewu (adres witryny nawiązuje do angielskojęzycznej nazwy podatku - Peter's Pence).
Strona pozwalająca zapłacić świętopietrze Źródło: Watykan
Roczne wpływy z podatku wynoszą od ok. 60 do 100 mln dol. - z roku na rok wpłaty od wiernych są nieco mniejsze.
Warto pamiętać o tym, że Watykan to osobne państwo, ale odrębny status ma też Stolica Apostolska. Oba twory łączy unia personalna, obu przewodzi papież. Rozdziela je budżet i źródła finansowania. Dla przykładu w roku 2009 oba podmioty zmagały się z deficytem budżetowym - Watykan w roku 2011 był już jednak 20 mln euro "na plusie", gdy Stolica Apostolska pogłębiła deficyt do 15 mln euro.
Czytaj też: Niemieckim kościołom zaczyna brakować wiernych i ich pieniędzy. Biskupi szukają sposobów finansowania
Działalność finansową Stolica Apostolska prowadzi głównie za pomocą Instytutu Dzieł Religijnych (IOR), czyli nieformalnego watykańskiego banku. Swoje depozyty składają tu diecezje, parafie oraz zakony. IOR nie udziela pożyczek, nie wydaje też czeków. Stan finansów Stolicy można sprawdzić - co roku publikuje odpowiednie raporty roczne.
Przychody generuje także ruch turystyczny. Miliony pielgrzymów wydają pieniądze na kartki i znaczki pocztowe, karty telefoniczne (Stolica Apostolska ma własną infrastrukturę telekomunikacyjną) czy wizyty w Muzeum Watykańskim
W Polsce świętopietrze wprowadzono za rządów Mieszka I - państwo Polan zostało bowiem powierzone Stolicy Apostolskiej. Przekazywanie środków przerwano w roku 1555. Zwyczaj przywrócono dopiero w drugiej połowie XIX w.
