Europejczycy chcą likwidacji zmiany czasu, ale na razie nie ma na to szans. Kraje nie potrafią się dogadać

Tej nocy przestawiliśmy zegarki i spaliśmy o godzinę krócej przechodząc na czas letni. W Unii Europejskiej kilka lat temu przetoczyła się dyskusja o likwidacji zmiany czasu dwa razy w roku, ale na razie nie ma na to szans.

Za szybką rezygnacją z dwukrotnego przestawiania zegarków w ciągu roku opowiedzieli się tłumnie Europejczycy. Propozycję Komisji Europejskiej w tej sprawie poparł Europarlament, a 2021 r. miał być ostatnim, w którym zmieniamy czas.

Argumentowano, że takie zmiany są zbyt kosztowne i uciążliwe nie tylko dla obywateli, ale także i firm. Jednak prace nad likwidacją zmiany czasu utknęły w miejscu.

Nie mamy żadnych nowych informacji

- odpowiada rzecznik Komisji Europejskiej Eric Mamer pytany na jakim etapie są prace.

Od kilku lat KE powtarza, że piłka jest po stronie państw członkowskich, a te nie mogą się porozumieć jaką strefę wybrać. Większość państw deklarowała chęć przyjęcia czasu letniego, państwa nordyckie wolały pozostać przy czasie zimowym, a państwa na południu Europy nie chciały niczego zmieniać.

Skąd wziął się czas letni?

Sama koncepcja czasu letniego, kiedy to - w uzgodnionym terminie - przesuwamy nasze zegarki o godzinę do przodu w stosunku do standardowego czasu strefowego, sięga XVIII w. O takim pomyśle pisał m.in. Benjamin Franklin, jeden z ojców założycieli Stanów Zjednoczonych, choć warto zaznaczyć, że jego artykuł na ten temat miał przede wszystkim charakter humorystyczny.

Benjamin Franklin wyliczał w nim, ile pieniędzy na oleju do lamp mogliby zaoszczędzić paryżanie, gdyby tylko dostosowali się do naturalnego rytmu dnia - wstawali ze wschodem słońca i kładli się spać wraz z jego zachodem. Amerykanin zasugerował nawet, że niesfornych Europejczyków można nauczyć wczesnego wstawania, np. poprzez budzenie ich wystrzałem z armat.

Zdecydowanie bardziej poważnie do sprawy podszedł Brytyjczyk William Willett. W 1907 roku w wydanej przez siebie broszurce zaproponował, aby w okresie letnim zegary przesuwać o 80 minut, co jego zdaniem przyniosłoby oszczędności na oświetleniu rzędu 2,5 mln funtów w skali roku. Willett był na tyle przekonujący, że jego pomysł trafił na forum brytyjskiego parlamentu.

Tam ostatecznie został on odrzucony, ale ziarno zostało zasiane. Na marginesie:  William Willett to prapradziadek Chrisa Martina, wokalisty zespołu Coldplay, co rzuca nowe światło na wydany przez brytyjską grupę w 2002 roku singiel "Clocks" (ang. Zegary). 

Koncepcja wprowadzenia czasu letniego wróciła w czasie I wojny światowej, kiedy to europejskie mocarstwa szukały sposobu oszczędzania kluczowych dla przemysłu zbrojeniowego surowców energetycznych, takich jak węgiel, ropa naftowa czy gaz ziemny. Pierwszym krajem, w którym przestawiono zegarki, były Niemcy. Miało to miejsce 30 kwietnia 1916 roku.

Następnie tą samą drogą podążyła Wielka Brytania, a w 1918 roku jeszcze przed zakończeniem działań wojennych obowiązek stosowania czasu letniego wprowadziły Stany Zjednoczone.

Obecnie czas letni funkcjonuje w niemal 70 krajach na świecie, a w samej Europie zegarków nie przestawia się jedynie w Rosji, Białorusi i na Islandii. Od 1996 roku kraje Unii Europejskiej - niezależnie od obowiązującej w danym miejscu strefy czasowej - przechodzą na czas letni w ostatnią niedzielę marca, a do czasu zimowego powracają w ostatnią niedzielę października.