Dorobek Erica Schmidta

Zaraz po zalegalizowaniu działalności Google, w 1998 roku, to Larry Page pełnił funkcję CEO, a Sergey Brin był prezesem wykonawczym. Poszukiwano jednak jeszcze osoby, która uzupełni zarząd przedsiębiorstwa i wesprze go większym doświadczeniem.

Schmidt został zrekrutowany do Google'a w 2001 roku. Właśnie kończył współpracę z firmą Novell (gdzie też pełnił obowiązki CEO). Po spotkaniu z dwoma młodymi wówczas, bo zaledwie 28-letnimi założycielami Google przystał na współpracę i został przyjęty do triumwiratu. Na początku był dyrektorem operacyjnym (stanowisko to pełnił w niepełnym wymiarze godzin), ale później stwierdzono, że doświadczenie Schmidta w sporach z ówczesnym wielkim konkurentem - Microsoftem - będzie lepiej wykorzystane, jeśli ten obejmie funkcję CEO.

Schmidt od początku przedstawiany był jako gwarant stabilności, rzetelności i dojrzałości Google. Początkujący Page i Brin uznawani byli za genialnych matematyków i wizjonerów, ale nie za biznesmenów. W perspektywie wchodzenia na giełdę i podpisywania międzynarodowych umów, firmie potrzebny był wizerunek Schmidta.

Początkowo model biznesowy Google miał polegać przede wszystkim na odsprzedawaniu licencji. Takich jak na przykład wspomaganie wyszukiwarki Gazeta.pl silnikiem Google'a. To właśnie takie umowy miały być podstawą zysków koncernu. Pomysł okazał się jednak być nie dość opłacalny na dłuższą metę. Alternatywnym wyjściem okazała się być działalność na rynku reklamy - stąd inwestycja w produkty takie jak AdWords czy AdSense. A także ich ostateczny sukces.

Jedną z ważniejszych decyzji Schmidta było rozpoczęcie współpracy z reklamodawcami  spoza Stanów Zjednoczonych. Takie podejście zadecydowało nie tylko o zwiększeniu zysków dla firmy (sprzedaż powierzchni reklamowej w wyszukiwarce), lecz przede wszystkim o tym, że produkt zaczął się rozprzestrzeniać i upowszechniać, a w końcu "lokalizować", oferując użytkownikom wyszukiwarkę w językach narodowych.

Schmidt wprowadził Google w okres "twardego zarabiania". Reklama w produktach koncernu w dalszym ciągu nie jest tak inwazyjna jak zdarza nam się widzieć w niektórych miejscach Sieci, ale nie są to już dyskretne linki w oknie wyników wyszukiwania. Schmidt doprowadził także do wielu porozumień na mocy których inne, obecnie mniej znane wyszukiwarki (jak na przykład Ask Jeeves) przystępowały do programu linków sponsorowanych Google.

Za rządów Erica Schmidta Google przekształcił się z garażowego przedsiębiorstwa w ogólnoświatową korporację. Ma to oczywiście swoje dobre i złe strony. Oficjalny światopogląd Google zawsze wspierał innowacyjność, a w dziale "10 sposobów na pozostanie sobą" dotyczących tzw. filozofii firmy możemy znaleźć silną zachętę dla pracowników, aby 20% swojego czasu poświęcali na rozwijanie własnych zainteresowań, nie związanych z projektem nad którym obecnie pracują.

W efekcie zachęty twórczej powstała na przykład usługa Google News. Tyle, że efektem ubocznym jest niezwykle rozdrobniona lista produktów sygnowana logo Google, z których większość wciąż opatrzona jest znakiem "beta". Do tego koncern od pewnego czasu musi radzić sobie z odpływem pracowników do innych projektów - takich jak Foursquare czy jeden z większych konkurentów - Facebook. W tym wypadku okazuje się, że obecność silnego "samca alfa", który narzuca swoją wizję rozwoju może być elementem odstraszającym dla młodych i ambitnych.

Schmidt znany jest z odważnych i dość kontrowersyjnych stwierdzeń dotyczących prywatności użytkowników w Internecie. Pamiętacie pewnie kilka z tych najważniejszych:

- Przecież nic się nie stało (o szpiegowaniu Wi-Fi)

- Jeśli robisz coś, co chciałbyś ukryć przed innymi, to może w ogóle nie powinieneś tego robić?" (o zachowaniu prywatności przy korzystaniu z wyszukiwarki)

- W przyszłości wszyscy będą mogli zmienić imię i nazwisko po osiągnięciu dojrzałości (o konsekwencjach nieskrępowanego korzystania z Facebooka i radosnego publikowania na nim wszelkich uwag i zdjęć).

- Wiemy, gdzie jesteś. Wiemy, gdzie byłeś. Możemy z mniejszą lub większą precyzją stwierdzić, o czym myślisz (o możliwościach wyszukiwarki)

- Coraz więcej wyszukań odbywa się właściwie bez udziału użytkownika. Większość ludzi chyba i tak nie chce, by Google odpowiadał na ich pytania. Chcą, by Google mówił im, co powinni robić.

Tego typu wypowiedzi budziły często oburzenie obrońców prywatności, którzy ostro krytykowali zarówno samego Schmidta jak i zachłanne podejście Google do agregowania wszelkiego rodzaju informacji - nie tylko tych, które indeksowane są przez roboty Google, lecz przede wszystkim tych, które dotyczą samych użytkowników usług koncernu. Fakt, uwagi Schmidta mogą oburzać i zadziwiać, ale przecież właśnie o to chodzi w debacie publicznej. Im więcej dyskusji na temat prywatności w Sieci i tego, czy jest ona faktem czy fikcją, tym lepiej można chronić swój wizerunek w Internecie.