ogólna teoria względności

nie pogoda, to wojna Ekspedycje z 1919 r. stanowiły trzecią próbę empirycznego potwierdzenia ogólnej teorii względności, którą Einstein przedstawił oficjalnie w 1915 r. W 1912 r. szyki popsuła zła pogoda, w 1914 r. wybuch I wojny światowej. Jeżeli teoria względności okaże się prawdziwa, to Niemcy nazwą mnie

Albert Einstein opublikował Ogólną Teorię Względności w 1916 roku. Wynika z niej, że duża masa (np. gwiazda) zaburza otaczającą ją czasoprzestrzeń, więc promienie światła biegnące w jej pobliżu ulegają zakrzywieniu jak w soczewce. Dalekie gwiazdy będące tłem dla dużej masy widać więc nie w

Albert Einstein w swojej ogólnej teorii względności opublikowanej w 1916 roku przewidział, że grawitacja w rzeczywistości nie jest siłą (oddziaływaniem) przyciągającą różne obiekty, ale zniekształceniem (zakrzywieniem) lokalnej czasoprzestrzeni. Efekty zjawiska przewidzianego przez naukowca

Ogólna Teoria Względności Alberta Einsteina jest najbardziej precyzyjnym modelem Wszechświata, jaki dotąd powstał. Einstein dzięki swoim obliczeniom przewidział wiele zjawisk. Do dzisiaj są one potwierdzane przez eksperymenty i badania, których sam fizyk nie mógł wykonać. Jednym z takich założeń

Albert Einstein w ogólnej teorii względności z 1916 roku przewidział, że orbity obiektów kosmicznych nie są niezmienne, ale ulegają precesji (przesunięciu) w płaszczyźnie ruchu. Założenia te przeczyły opisowi grawitacji Isaaca Newtona, ale szybko okazały się prawdziwe. Pierwszym potwierdzeniem

Oczywiście o tym, że ogólna teoria względności jest poprawna wiemy już od dawna. Naukowcy przez niemal 100 lat próbowali obserwacyjnie potwierdzić wszystkie elementy tej układanki. Ostatni z nich - fale grawitacyjne pochodzące ze zderzenia dwóch czarnych dziur - zarejestrowano w 2015 roku. W

czasoprzestrzeń. Rys. BICEP2 Odkrycie fal grawitacyjnych jest nie tylko kolejnym potwierdzeniem ogólnej teorii względności, ale też niezwykłym spojrzeniem w najodleglejszą historię Wszechświata. Zaraz po Wielkim Wybuchu bardzo wiele rzeczy zdarzyło się w niezwykle krótkim czasie. Już w 10^-34 sekundy od Wybuchu

Na początku lat 90. pojawiła się już co prawda teoria Davida Deutscha, fizyka z Oxfordu, która próbowała obejść paradoks dziadka. Pozwalała ona na pewne rozbieżności pomiędzy przeszłością, którą podróżnik w czasie pamięta i przeszłością, której doświadcza. Osoba podróżująca w czasie mogłaby pamiętać

"Annalen der Physik" w 1905 r. swoje prace dotyczące teorii względności. 10 lat później Einstein ogłosił członkom Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie ukończenie prac nad jego ogólną teorią względności. Oprócz rękopisu przechowywanego w Archiwum Alberta Einsteina na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie

ośrodku gazowym (powietrzu), jesteśmy przyzwyczajeni, że ruch wywiera wpływ na otoczenie, poruszające się ciała wywołują podmuch. Taki efekt nie występuje w próżni, gdzie nie ma powietrza. Jednak w 1918, dwóch fizyków, Josef Lense i Hans Thirring wychodząc od ogólnej teorii względności Einsteina