czarna dziura

To najnowsze zaskakujące odkrycie naukowców. - Nowe obrazy ujawniają dwie galaktyki, gdzie powinna być tylko jedna - powiedział profesor Rob Ivison z Science and Technology Facilities Council brytyjskiego Astronomy Technology Centre w Edynburgu. - Obie te galaktyki zawierają czarne dziury ogromnych

stał się słynny, gdy został przedmiotem zakładu* między astrofizykami Stephenem Hawkingiem a Kipem Thorne. Poszło o to, czy Cygnus X-1 zawiera czarną dziurę, czy nie. Co prawda w 1990 roku Hawking przyznał, że czarna dziura w Cygnusie X-1 jest i Thorne miał rację, ale dokładna natura obiektu wciąż

Czarne dziury to jedne z najbardziej tajemniczych zjawisk w kosmosie. Jedna z nich dostarczyła ostatnio astronomom kolejnej zagadki do rozwiązania. Na początek musicie wiedzieć, że każda czarna dziura posiada koronę, czyli cząsteczki na granicy tzw. horyzontu zdarzeń (czyli strefy, która otacza

Czarne dziury to najbardziej tajemnicze i intrygujące obiekty w kosmosie. Są niewidocznymi obszarami w czasoprzestrzeni z osobliwością (punktem o nieskończonej gęstości materii) w centrum, otoczone przez horyzont zdarzeń (strefę, po przekroczeniu której z czarnej dziury nie ucieknie nic). Jak

10 kwietnia 2019 roku naukowcy pokazali światu pierwsze w historii zdjęcie czarnej dziury (a właściwie jej dysku akrecyjnego). Była to fotografia wykonana przez gigantyczny Teleskop Horyzontu Zdarzeń i pokazywała nie wizualizację, a faktyczny wygląd obiektu znajdującego się w centrum galaktyki M87

Hawkingiem, Kipem Thorne i Johnem Preskillem. Poszło o to, czy Cygnus X-1 zawiera czarną dziurę, czy nie. Co prawda w 1990 roku Hawking przyznał, że czarna dziura w Cygnusie X-1 jest i Thorne miał rację, ale dokładna natura obiektu wciąż pozostawała nieznana. Ponieważ z czarnej dziury nie może się wydostać

- gdyby nie fakt, że znajdująca się w niej czarna dziura wpływa na galaktykę w zupełnie niespodziewany sposób. Galaktyka pożerana od środka Jak wynika z badań, w centrum CQ4479 znajduje się supermasywna czarna dziura, która silnie oddziałuje z otaczającą ją materią. Zdaniem badaczy proces akrecji pyłów i gazów

: Nowe badanie dowodzi, że naukowcy byli w błędzie Astronomowie od dawna też wiedzieli, że w centrum NGC 6240 znajdują się dwie supermasywne (czyli o masie milionów Słońc) czarne dziury, które niegdyś "sklejały" grawitacyjnie dwie osobne galaktyki. Nic dziwnego, emitują one ogromne ilości promieniowania

gwiazdy) lub bardzo silne pola aktywnych czarnych dziur. Niedawno w obserwowanej części nieba znaleźli znany już wcześniej blazar gamma o dość skomplikowanej nazwie: TXS 0506+056. Neutrino pochodziło z blazaru Blazar to rodzaj bardzo aktywnej galaktyki (kwazaru) z położoną centralnie masywną czarną dziurą

Do tej pory naukowcy potwierdzili istnienie dwóch typów czarnych dziur - gwiazdowe i supermasywne. Te pierwsze powstają bezpośrednio w wyniku kolapsu grawitacyjnego bardzo masywnej gwiazdy i mają masę od kilku do maksymalnie kilkudziesięciu razy większą od Słońca. Supermasywne czarne dziury