Okres ochronny przed emeryturą (nazywany powszechnie ochroną przedemerytalną) to rozwiązane stworzone z myślą o pracownikach, którzy zbliżają się do powszechnego wieku emerytalnego. Ma ono na celu uniemożliwić ich zwolnienie ze względu na wiek i bronić ich interesów m.in. w kwestii zarobków.
Zasady działania ochrony przedemerytalnej reguluje art. 39 Kodeksu pracy. W jego myśl "pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż cztery lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku". Wyjątek stanowią sytuacje, w których osoba zatrudniona ma prawo do renty ze względu na całkowitą niezdolność do pracy. Usprawiedliwieniem dla zwolnienia pracownika może być również upadłość i likwidacja firmy, w której był zatrudniony. Co istotne, ochrona przedemerytalna nie zagwarantuje zachowania stanowiska w przypadku zwolnienia dyscyplinarnego za poważne przewinienia.
W okresie ochrony pracodawca nie może obniżyć pracownikowi pensji. Jak podaje rządowy portal Biznes.gov.pl, istnieją tylko trzy wyjątki od tej reguły:
Ponieważ okres ochrony przedemerytalnej obejmuje osoby, którym pozostały nie więcej niż cztery lata do osiągnięcia wieku emerytalnego (kobiety - 60 lat, mężczyźni - 65 lat), znajduje on swoje zastosowanie już u kobiet w wieku 56 lat i 61-letnich mężczyzn. Osoby, które mają możliwość wcześniejszego przejścia na świadczenie emerytalne, korzystają z ochrony przedemerytalnej już na cztery lata przed obniżonym wiekiem emerytalnym. Do okresu ochrony przedemerytalnej upoważnia nas posiadanie odpowiedniego stażu pracy - 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn - oraz zatrudnienie na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony lub określony.