supernowa

, a następnie odbijają się od niezwykle ściśniętego jądra i wystrzeliwują w przestrzeń kosmiczną z ogromną prędkością. Taką eksplozję - kończącą żywot gwiazdy - nazywamy supernową (to popularna, choć niejedyna przyczyna powstawania tych zdarzeń). Pobliskie supernowe są nawet widoczne z Ziemi gołym

Supernowe to jedne z najbardziej spektakularnych zjawisk we Wszechświecie - niektóre są tak jasne, że jesteśmy w stanie zobaczyć je gołym okiem z Ziemi. Supernowa SN2018gv po raz pierwszy została zauważona w połowie stycznia 2018 roku. Znajduje się w galaktyce spiralnej NGC 2525 oddalonej od Układu

wybuchnie jako supernowa, czyli odrzuci swoją otoczkę materii, kończąc w ten sposób żywot. Nie od dziś wiadomo bowiem, że gwiazda ta znajduje się już na ostatnim etapie swojej ewolucji, a tak znaczące spadki jasności mogą zwiastować nadchodzącą eksplozję. Naukowcy podchodzili do takich wieści sceptycznie

na Hawajach. Odkrycia dokonano zupełnie przypadkiem. Celem badaczy były poszukiwania supernowych (kosmicznych eksplozji umierających masywnych gwiazd). Oprogramowanie obserwatoriów - rejestrując jasny sygnał na niebie - pomyliło AT2021lwx właśnie z takim zdarzeniem. Naukowcy tłumaczą jednak, że obserwowana

upatruje się m.in. w gwałtownie zmieniającym się środowisku na Ziemi, bądź też np. w katastrofie spowodowanej uderzeniem asteroidy w naszą planetę. Brian Fields, badacz z Uniwersytetu Illinois w Urbanie i Champaign twierdzi, że przynajmniej jedno z wymierań zostało spowodowane przez eksplozję supernowej

Betelgeza (nomen omen) rozgrzała fanów nocnego nieba w 2019 roku, gdy okazało się, że gwiazda zaczyna gwałtownie zmniejszać swoją jasność. Badacze podejrzewali, że wkrótce może wybuchnąć jako supernowa, na co zresztą część osób liczyła (mielibyśmy wtedy piękny spektakl na niebie

Betelgeza to tzw. czerwony nadolbrzym, czyli gwiazda, która zbliża się do kresu swojego istnienia. Wiadomo, że za jakiś czas Betelgeza eksploduje jako supernowa. To niezwykłe widowisko będzie można obserwować również w ciągu dnia - wyjaśnił Jerzy Rafalski z toruńskiego Planetarium

Planeta będąca jednym wielkim kryształem węgla krąży, a właściwie pędzi jak oszalała, wokół innego cuda - pulsaru, czyli jądra pozostałego po wybuchu supernowej. Pulsar ma tę szczególną właściwość, że wiruje wokół swojej osi w imponującym tempie sięgającym 700 obrotów na sekundę. I choć ma zaledwie

niebieski to dane z Teleskopu Hubble'a. Drugim z obiektów, którym zajęła się amerykańska agencja kosmiczna, jest oddalona od nas o ok. 6,3 tys. lat świetlnych Mgławica Kraba. To mgławica powstała z materii wyrzuconej gwiazdę w wyniku zaobserwowanej w 1054 roku wybuchu supernowej. W centrum mgławicy pozostał

To tylko żarówka - nie wybuch supernowej ani narodziny galaktyki. Ale robi wrażenie, gdy na ułamki sekund rozbłyska pełnią światła, by potem zniknąć w zupełnej ciemności.